singlemuminthebigcity

czasami popijajac kawe, slyszac tylko echo przeszlosci, zastanawiam sie czy wszystko moglo byc inaczej. moja historia zaczela sie cudownie a skonczyla sie w malutkim pomieszczeniu odcietnym od swiata. 

coz. nie jest latwo zyc tak jak chcemy- ale jest warto. kazdy trud, kazda kloda pod nogami to tylko kolejny element do budowy tratwy, ktora zabierze nas do upragnionego celu. oj nie jest latwo.. 

ciesze sie na mysl, ze moja czesc historii nie umrze, a jesli pomoze chocby jednej osobie to znaczy, ze bylo wiecej niz warto. nigdy nie jest za pozno na nowe cele, nigdy nie jest za pozno lub za wczesnie na to by byc szczesliwym. 

#nowyrokstaraja. 

nie obiecywalam sobie, ze pojde na silownie- jestem zbyt leniwa, ale dla mnie to nie problem. nie obiecywalam innym, ze bede lepsza- moja wersja siebie i tak jest zadowalajaca. chcialam byc lepsza mama- ciagle sie staram, nowy rok nie jest mi potrzebny do tego. obiecalam sobie, ze skoncze z powrotami do tego co bylo. czasmi nie potrafie.. tzw. flashbacki wracaja mimowolnie i nie znalazlam, zadnego sposobu by ich uniknac. ani praca, ani dzieckiem. nic nie dziala. 

za oknem ciagle jak nie leje to pada. 

typowa anglia. 

typowy manchester.